Kilkanaście minut po godzinie siódmej w niedzielę, 29 sierpnia 1982 roku, przypadkowy przechodzień zauważył dym wydobywający się z drewnianej dzwonnicy kościoła farnego. Natychmiast poinformował o tym proboszcza, który zawiadomił straż pożarną.

Pożar szybko odjął drewnianą część wieży oraz, w wyniku wiatru, palące się szczątki zaczęły spadać na dach nawy kościoła. Przybyli strażacy rozpoczęli błyskawiczną akcję, która polegała przede wszystkim na ochronie dachu, aby nie nastąpiło jego zawalenie i uszkodzenie gwiaździstych sklepień fary. Sytuacja była na tyle poważna, że sprzęty z wnętrza kościoła zostały wyniesione do pobliskiego kościoła pw. św. Stanisława Kostki. Dopiero przybycie dodatkowych jednostek straży ściągniętych z terenu ówczesnego wojewódzctwa gdańskiego pozwoliło na opanowanie sytuacji. Pożar spowodował duże straty. Poza zniszczeniem drewnienej dzwonnicy wraz z ufundowanymi zaledwie dwa lata wcześniej nowymi dzwonami, znacznym uszkodzeniom uległ również dach.