Nawet z pozoru zwyczajne domy i kamienice kryją w sobie ciekawe historie. Odkryjmy ich historię i  jak zmieniał się ich wygląd na przestrzeni lat. 

Kamienica przy ul. Chopina 13.

Budynek wzniesiony około 1870-1885 r. jako dom właściciela octowni. Był integralnie związany z zespołem fabryki octu i musztardy, jako jego najbardziej reprezentacyjna część. Obiekt wyróżnia się wyjątkowo bogatym opracowaniem elewacji i jednorodnością stylistyczną. Posiada zachowaną niemal w całości substancję zabytkową (drzwi główne, część okien). We wnętrzu zachowany układ, drewniane schody z balustradą, drzwi do mieszkań, posadzka z lastriko z geometrycznymi zdobieniami. W 1970 r. po kapitalnym remoncie zmieniono piece i skuto sztukaterie.

Dom przy ul. Czyżykowskiej 1.

Budynek z przełomu XVIII i XIX wieku, jedyny istniejący dom drewniany z rejonu dawnego Małego Czyżykowa. Wyróżnia się na tle miasta ze względu na unikatową konstrukcję, formę oraz detal snycerski. Posiada zachowaną niemal w całości substancję zabytkową: wystrój elewacji, schody granitowe w elewacji tylnej, jedno okno na poddaszu w elewacji bocznej, dwie pary drzwi w elewacji tylnej, schody drewniane z toczonymi tralkami i słupkami, nadświetle drzwi w wiatrołapie, stropy, więźbę dachową.

Willa przy ul. Kołłątaja 5.

Budynek o charakterze willowym wzniesiony około 1900 r. Wyróżnia się ciekawym opracowaniem elewacji, detalem architektonicznym, jednorodnością stylistyczną. Zachowana niemal w całości oryginalna substancja zabytkowa łącznie z oryginalnymi elementami wnętrza: drewnianymi schodami z balustradą, drzwiami z profilowanymi opaskami, drewnianymi podłogami. Dodatkowo zachowany jest układ wnętrz. W latach dwudziestych XX wieku mieściła się w nim administracja połączonych przedsiębiorstw komunalnych, a od 1936 roku mieszkał ostatni przedwojenny burmistrz Tczewa Wiktor Jagalski.

Dawna poczta dworcowa przy ul. 1-ego Maja 10

Budynek powstał około 1865 r., należy do grupy nielicznych neogotyckich obiektów na terenie miasta. Substancja zabytkowa zachowana niemal całkowicie (drzwi główne, drzwi w elewacji tylnej, większość okien). We wnętrzu historyczny układ, drewniane schody z balustradą z toczonymi tralkami w przednim trakcie, żeliwne schody z żeliwną, ażurową balustradą w tylnym trakcie, drzwi do mieszkań, w przednim trakcie podłogi drewniane, w tylnym – posadzka z kolorowych płytek.

Willa - przy ul. 30-tego Stycznia 5.

Budynek wzniesiony pod koniec XIX w. jako dom właściciela fabryki wyrobów metalowych Kelcha. Posiada zachowaną niemal w całości substancję zabytkową (drzwi główne, okna, werandy). We wnętrzu zachowany układ, drewniane schody z balustradą z toczonymi tralkami, drzwi do mieszkań, posadzka z płytek na klatce schodowej.

Kamienica przy ul. Kardynała S. Wyszyńskiego 3.

Budynek wzniesiony w 1900 r. dla pastora Ludwiga Helmetaga. W 1923 r. przebudowany na potrzeby Banku Ludowego. Wzniesiony w stylu historyzującym, zachowana niemal w całości oryginalna substancja zabytkowa łącznie z oryginalnymi elementami wnętrza, zachowany układ wnętrza, drzwi główne, część okien, drzwi wewnętrzne, podłogi, schody z tralkową balustradą.

Kamienica przy ul. Kardynała S. Wyszyńskiego 17/19.

Budynek wzniesiony około 1900 r. w stylu historyzującym. Niemal w całości zachowana substancja zabytkowa, zachowany układ wnętrza, drzwi główne, większość okien, drzwi wewnętrzne, podłogi, schody z tralkową balustradą. W latach 1905 - 1939 w budynku funkcjonowała piekarnia i cukiernia Jana Wielińskiego.

Kamienica przy ul. Zamkowej 16.

Budynek wzniesiony w 1907 r., w stylu eklektycznym, wyróżnia się na tle miasta bogatym opracowaniem plastycznym elewacji frontowej z cegły licówki z detalem wykonanym w tynku, naśladującym kamienne ciosy. Posiada zachowaną w znacznym stopniu substancję zabytkową i ciekawy wystrój wnętrza: zachowany wystrój elewacji, układ wnętrza – zmieniony częściowo na parterze, drzwi, podłogi, drzwi do mieszkań, szafy, stropy, więźba dachowa.