Okres Stalinowski (1945 -1956)

Tczew po II wojnie światowej był poważnie zniszczony. Uszkodzone były gazownia, elektrownia, zakłady wodno - kanalizacyjne, zniszczeniu uległa większość wiaduktów, ciągów komunikacyjnych i torowisk oraz 10 % zabudowy mieszkaniowej. Do tego dochodził brak żywności, dezorganizacja transportu, zniszczenia zakładów przemysłowych. Zdobywaniu Tczewa przez wojska radzieckie towarzyszyły rabunki i gwałty na ludności cywilnej. Armia Czerwona dokonywała masowych rekwizycji zboża i bydła, wywoziła wyposażenie przemysłowe i zajmowała zakłady na własny użytek.

Najważniejszym zadaniem nowych władz było zaopatrzenie ludności w żywność. Od maja 1945 roku wprowadzono kartki na niektóre artykuły spożywcze. Zarząd Miejski dodatkowo zobowiązał osoby posiadające gospodarstwa na terenie miasta do dostaw mleka i żywca. W poprawie sytuacji wydatnie pomagały Kuchnie Ludowe prowadzone przez Polski Czerwony Krzyż, organizacje charytatywne oraz stołówki przyzakładowe. Szczególnie trudna była sytuacja mieszkaniowa. W omawianym okresie oddano do użytku jedynie trzy odbudowane i dwa nowe budynki mieszkalne, co nie zaspokajało potrzeb ludności.  Rozwiązanie stosowane przez władze polegało na dokwaterowywaniu lokatorów zgodnie z  tzw. normą lokalową. Spowodowało to, że Tczew miał jeden z najwyższych w województwie gdańskim wskaźnik zagęszczenia mieszkań.