Z dawnych planów miasta z pierwszej połowy XVII wieku wynika, że mury były otoczone fosami. Przekazy źródłowe na temat fos są bardzo skąpe i niejednoznaczne. Fosa zewnętrzna była równocześnie fosą zamku i była połączona z Wisłą. Według Schultza południowa fosa pełniła od XIII wieku także funkcję portu. W owych czasach w to miejsce odbywał się transport ryb. Sambor II pobierał cło na Wiśle, a także miał dokonać napadu na jeden ze statków kujawskich. Z księgi wydatków komtura zamkowego w Malborku wynika, że z Tczewa do Malborka przewożono statkami zboże, drewno, cegły i dachówki. Przystań portowa znajdowała się bezpośrednio nad umocnionym brzegiem Wisły. Miejsce to nazywano Vorschuss lub Zusatz. Według niezachowanej, a znanej F. Schultzowi mapy, był to rodzaj ostrogi rzecznej prowadzącej w kierunku nurtu Wisły. W tym miejscu swoją przystań miał także prom tczewski. Według Schultza najwcześniejsza wzmianka o tym miałaby pochodzić z 1464 roku. Od końca XVII wieku port znajdował się w rejonie dzisiejszego bulwaru nadwiślańskiego im. Sambora II. Prawdopodobnie zajmował jego cały teren. Port pełnił ważną rolę w żegludze wiślanej, cumowały tu statki pasażerskie, barki towarowe i inne łodzie. W latach dwudziestych ubiegłego wieku pojawił się pomysł, aby włączyć port do gospodarki morskiej. Powstała przystań do przeładunku drewna, która została zniszczona przez powódź w 1924 roku. W 1925 roku zaczęto budowę sieci torów z szeregiem zwrotnic i uruchomiono cztery punkty przeładunkowe. Wraz z rozbudową portu a w małej kaszubskiej wiosce Gdyni zniknęły nadzieje w rozwoju funkcji portowych w Tczewie. W 1927r. na kilka godzin zacumował w Tczewie parowiec „Mickiewicz”. Transportował on prochy Juliusza Słowackiego. Kursowały tu również liczne statki pasażerskie cumujące do pływającej przystani pasażerskiej „Vistula”. W dzisiejszych czasach w Tczewie powstała przystań z pomostem i tarasem widokowym, która jest jednocześnie kawiarnią, restauracją i pubem.