A ja uderzę do MBP. Weźmiemy sprawę w dwa ogniezielu pisze:Coś mi się rypło z datamiLukaszB pisze:To nic nie zmienia. Ditrich mówił, że kontaktował się z ambasadą 15 lat temu czyli około 1995 roku i dopiero potem je wystawił w domu aukcyjnym. Nie wiem dlaczego nie pomogli mu ziomkowicze z Witten skoro mieli namiary na MBP. Przy najbliższej okazji Ambasador pewnie się go zapyta. W każdym bądź razie zajrzę jutro do roczników GT. Może jest jakaś relacja z otwarcia wystawy z fotkami...
:
W polskiej większości nikt nie wątpił, że współistnienie jest możliwe, była także świadomość, że Niemcy mają prawo do mieszkania w Tczewie, który dla nich był „Heimat”, to znaczy stronami rodzinnymi. O co najmniej jednym z nich wiemy, że kochał Tczew równie silnie jak Tczewianie-Polacy. Był to artysta malarz, który nawet swoje nazwisko wzbogacił drugim członem „Tczew” – „Dirschau”. Pisał on: „W 1921 roku po ukończeniu studiów wróciłem do mojego rodzinnego Tczewa i podjąłem moją artystyczną działalność. Z wieży ciśnień zrobiłem większe panoramy miasta z widokiem na mosty. Niestety, prace te zaginęły. Jednakże w poszukiwaniu ciekawych motywów przyszedł mi z pomocą żywioł przyrody, powódź [1924 rok, S. M.], która wielu Tczewianom pozostanie w żywej pamięci. Korciło mnie, by malować póki pod wodą stała ulica Zamkowa. Udałem się tam z moim blokiem rysunkowym w ręku. Siedząc na składanym krzesełku, zacząłem utrwalać ten niesamowity widok. Musiałem pracować szybko, gdyż z minuty na minutę woda rosła. Już uwolniły się z umocowań stosy drzewa u Wilkiego i zaczęły odpływać w dal. Dla chłopców była to okazja do zabawy, pływali na deskach i belkach, nie bacząc na niebezpieczeństwo porwania ich na środek rzeki. Otoczony przez chłopców przyglądających się mojej pracy i zajęty nią samą nie zauważyłem, jak moje nogi znalazły się po kostki we wodzie. Drugi motyw to widok z przyczółka mostowego: Tczew pod wodą. Było to przeżycie, którego nigdy nie zapomnę. Oba obrazy zostały zakupione przez polskiego burmistrza dla miasta i wisiały jeszcze za czasów niemieckich w Magistracie obok kościoła świętego Jerzego. Kochany Tczewie, kochane miasto rodzinne, jakże często w cichych godzinach jestem myślami i tęsknotą mojego serca przy tobie i jakżeż pragnąłbym choć raz jeszcze znaleźć się w twoich murach!”. 1)
1) Theo Dietrich-Dirschau, Erinnerung an das Katastrophenjahr 1924, w: O. Korthals, Chronik des Kreises Dirschau (Bonn) 1969, s. 546-547.
Jadzia świetnie że znalazłaś ten tekstJadzia pisze:W książce Stanisława Mrozka "Tczewski Genius loci" (str. 137-138), w podrozdziale "Mniejszości narodowe", znalazło się także miejsce dla naszego malarza. Zacytuję:
Z tej niemieckiej książki mamy,( dzięki uprzejmości miłej pani z MBP :dzięki )jeszcze drugi tekst, który w przyszłym tygodniu zostanie przetłumaczony.
